Ιστορία με τις τέσσερις μοίρες

Είμαστε βρέφη και κοιμόμαστε στο κουνιστό μας κρεβατάκι. Τέσσερις μοίρες της ζωής έρχονται να μας ευλογήσουν με τα δώρα τους.

Η πρώτη μοίρα που ακούει στο όνομα Αθανασία στα λευκά ντυμένη και πλημμυρισμένη από φως μας λέει ενώ μας χαϊδεύει τα μαλλιά… Σου χαρίζω το θάνατο, μέσα από αυτόν θα δεις την ομορφιά της ζωής, θα μάθεις να προσπαθείς να βρεις τα δώρα της. Αλίμονο σε αυτόν που καταδικάστηκε στην αθανασία και είδε τους αγαπημένους του να φεύγουν… Αλίμονο σε αυτόν που καταδικάστηκε στη ζωή.

Η δεύτερη από τις μοίρες, η Γνώση, που κατέχει το πεπρωμένο των ανθρώπων, μας πλησιάζει και μας αγγίζει απαλά στο μέτωπο και μας λέει… Σου χαρίζω το ΤΙΠΟΤΑ, σε καταδικάζω να ζεις μέσα στην ΑΓΝΟΙΑ. Μέσα από την αναζήτηση να συμπληρώσεις το ΚΕΝΟ που σου αφήνω, αργά ή γρήγορα θα ανακαλύψεις την Αποστολή σου, το Νόημα που εσύ θα θες να δώσεις στη δική σου ζωή.

Η τρίτη μοίρα είναι η Ανεμελιά, μέσα από τα χρυσοπράσινα πέπλα της, αγγίζει απαλά το στέρνο μας και μας λέει… Από σήμερα ένα βάρος θα νιώθεις σε αυτό το σημείο. Το βάρος της Μοναξιάς που σου χαρίζω. Μέσα από αυτή θα βρεις το κουράγιο να αντικρίσεις τους ανθρώπους και να τους αγαπήσεις αληθινά. Μέσα από την απόλυτη αφόρητη μοναξιά που σε καταδικάζω θα βρεις το δρόμο που οδηγεί στην αληθινή, ακίνδυνη και γεμάτη χαρά συντροφικότητα.

Η τελευταία από τις μοίρες είναι η Ασφάλεια. Φορά μαύρα και σχεδόν το πρόσωπό της δε φαίνεται παρά μόνο ένα μεγάλο στοργικό λαμπερό χαμόγελο. Μας αγγίζει απαλά στην καρδιά και μας λέει… Σου χαρίζω την Ελευθερία. Η καρδιά σου θα είναι από σήμερα καταδικασμένη να αποζητά την ελευθερία της. Θα γεμίζει φόβο, ερωτήματα και πανικό, θα χτυπά γρήγορα, σχεδόν θα νομίζει ότι θα σπάσει. Εκείνες όμως τις στιγμές θα είσαι ελεύθερος, ζωντανός να ανακαλύψεις τα όρια της ύπαρξής σου, να διασχίσεις το μοναδικό δρόμο που οδηγεί στα όνειρα που από σήμερα θα βλέπεις.

Τώρα οι τέσσερις μοίρες ενώνουν τα χέρια, σχηματίζουν ένα κύκλο γύρω μας, ψιθυρίζουν όλες μαζί… Ας γίνει και φυσώντας προς τα εμάς μας μεταφέρουν στα έγκατα της ύπαρξής μας τα δώρα τους. Από σήμερα ο θάνατος, η αναζήτηση νοήματος στη ζωή, η μοναξιά και η ελευθερία θα παλεύουν για να μας οδηγήσουν σε αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε. Να ζήσουμε τη ζωή.