Οι κούφιοι άνθρωποι
I
Είμαστε οι κούφιοι άνθρωποι
Είμαστε οι παραγεμισμένοι
άνθρωποι
Που σκύβουνε μαζί
Καύκαλα με άχερα γεμάτα,
αλίμονο!
Οι στεγνές μας φωνές
Σαν ψιθυρίζουμε μαζί
Είναι ήσυχες κι ασήμαντες
Σαν τον αγέρα στο ξερό
χορτάρι
Ή ο βηματισμός των αρουραίων πάνω σε σπασμένο γυαλί
Μες στο ξερό κελάρι μας.
Μορφή χωρίς σχήμα, σκιά χωρίς
χρώμα,
Παραλυμένη δύναμη γνέψιμο
χωρίς κίνηση·
Εκείνοι που ταξίδεψαν
Με ίσιες ματιές στου θανάτου
την άλλη Βασιλεία
Μας θυμούνται - α θυμούνται -
όχι σα να ’μαστε
χαμένες
Παράφορες ψυχές, μα μονάχα
Οι κούφιοι άνθρωποι
Οι παραγεμισμένοι άνθρωποι
Η Έρημη Χώρα
