Κ. Π. Καβάφης

 Οι μιμίαμβοι του Ηρώδου

Επί αιώνας μένοντες κρυμμένοι

εντός του σκότους Αιγυπτίας γης

μέσω τοιαύτης απελπιστικής σιγής

έπληττον οι μιμίαμβ’ οι χαριτωμένοι·

 

αλλά επέρασαν εκείν’ οι χρόνοι,

έφθασαν από τον Βορρά σοφοί

άνδρες, και των ιάμβων έπαυσ’ η ταφή

κι η λήθη. Οι ευτράπελοί των τόνοι

 

μας επανέφεραν τας ευθυμίας

ελληνικών οδών και αγορών·

κι εμβαίνομεν μαζί των εις τον ζωηρόν

βίον μιας περιέργου κοινωνίας. -

 

Μας απαντά ευθύς πονηροτάτη

μεσίτρια που σύζυγον πιστήν

ζητεί να διαφθείρει! Πλην την αρετήν

γνωρίζει η Μητρίχη να φυλάττει.

 

Άλλον κατόπιν βλέπομεν αχρείον

όστις κατάστημά τι συντηρεί

και άνδρα Φρύγα εμμανώς κατηγορεί

ως βλάψαντα το - παρθεναγωγείον.

 

Δύο πολύλογοι, κομψαί κυρίαι

επίσκεψιν εις τον Ασκληπιόν

κάμνουν· φαιδρύνουν δε μεγάλως τον ναόν

αι νοστιμόταταί των ομιλίαι.

 

Εις μέγα εργοστάσιον σκυτέως

εμβαίνομεν με την καλήν Μητρώ.

Ωραία πράγματα εδώ κείντ’ εν σωρώ,

εδώ ευρίσκετ’ ο συρμός ο τελευταίος.

Πλην πόσα έλειψαν εκ των παπύρων·

πόσον συχνά των μιαρών σηρών βορά

έγινεν ίαμβος λεπτός και είρων!

Ο ατυχής Ηρώδης, καμωμένος

διά τα σκώμματα και διά τα φαιδρά,

τί σοβαρά μάς ήλθε πληγωμένος!

[1892]