Γιατί είναι κινητή εορτή το Πάσχα;

Με άξονα την Ισημερία

Για όλο το χριστιανισμό, το Πάσχα είναι κινητή εορτή που έχει άμεση σχέση με το εβραϊκό «Πεσάχ» (που σημαίνει διάβαση, σε ανάμνηση των περιπετειών των Εβραίων κατά το πέρασμά τους από την Αίγυπτο στη Γη Χαναάν). Επειδή οι Εβραίοι γιόρταζαν το Πάσχα κατά την ημέρα της πανσελήνου μετά την εαρινή ισημερία και επειδή ο Χριστός αναστήθηκε μετά το εβραϊκό Πάσχα, η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος, που έγινε στη Νίκαια το 325 π.Χ., όρισε ότι: το Πάσχα θα πρέπει να εορτάζεται την Κυριακή μετά την πρώτη πανσέληνο της άνοιξης, και αν η πανσέληνος συμβεί Κυριακή, τότε να εορτάζεται την επόμενη Κυριακή (για να μη συμπέσει με τον εορτασμό του εβραϊκού Πάσχα).

Για τον καθορισμό του ορθοδόξου Πάσχα, η εαρινή ισημερία υπολογίζεται σύμφωνα με το παλιό Ιουλιανό ημερολόγιο. Έτσι, το Πάσχα είναι πάντα κοινό με τους παλαιοημερολογίτες.

Αντίθετα, οι προτεστάντες και οι καθολικοί ορίζουν την ημερομηνία της εαρινής ισημερίας σύμφωνα με το Γρηγοριανό ημερολόγιο, στις 21 Μαρτίου, οπότε γιορτάζουν το Πάσχα από 22 Μαρτίου μέχρι 25 Απριλίου.

Τα σφάλματα του Ιουλιανού ημερολογίου έναντι στο Γρηγοριανό τοποθετούν την εαρινή ισημερία στις 28 Μαρτίου, οπότε αν πέσει Κυριακή το Πάσχα θα εορτασθεί στις 28 + 7 δηλαδή στις 4 Απριλίου. Έτσι οι ορθόδοξοι γιορτάζουν το Πάσχα από τις 4 Απριλίου και μετά.