Δεν υπάρχει στην ιστορία της ανθρωπότητας διαρκέστερη και
διαστροφικότερη καθυπόταξη ανθρώπων από αυτή που υπέστησαν οι γυναίκες από τους
άντρες. Αρχίζοντας από τον Αριστοτέλη αναρίθμητα ήταν τα μεγάλα πνεύματα που
αρνιούνταν σε αυτές την ανθρώπινη αξία. Μέχρι τον 20ό αιώνα, με ελάχιστες
εξαιρέσεις, όλες οι συζητήσεις για την ισότητα θεωρούσαν ως δεδομένο ότι αυτή
δεν περιλαμβάνει τις γυναίκες.
Η αντίληψη ότι είναι κατώτερα πλάσματα, φτιαγμένα για να
εξυπηρετήσουν την αναπαραγωγή του κόσμου των ανδρών, είχε ως συνέπεια μια
τέτοια κακομεταχείριση, βία και εκμετάλλευση, που όμοιά της δεν έχει υποστεί
καμία άλλη ομάδα ανθρώπων (ούτε οι μαύροι ούτε η εργατική τάξη, κανείς).
Σε πολλά μέρη του κόσμου ακόμα και σήμερα η ωμή βία
εναντίον των γυναικών είναι καθημερινή πρακτική. Στις δικές μας κοινωνίες οι
ωμότητες είναι παράνομες. Τα φαινόμενα, όμως, βιασμού, οικογενειακής βίας,
σεξουαλικής παρενόχλησης και ποικίλων άλλων προσβολών των γυναικών κάθε άλλο
παρά σπάνια είναι.
Ξέρω ότι οι καθιερωμένες ημέρες μνήμης δεν συγκινούν. Σήμερα, όμως, ημέρα κατά της βίας εναντίον των γυναικών, δεν μπορεί παρά να αναλογιζόμαστε με ενοχή τη μεγαλύτερη αδικία που υπήρξε από καταβολής κόσμου, να συμπονούμε τις αμέτρητες γυναίκες θύματα, και να προσπαθούμε να οραματιζόμαστε δικαιοσύνη.
Σταύρος Τσακυράκης, Δικαιοσύνη: η ουσία
της πολιτικής, εκδ. Μεταίχμιο, 2019, σ. 202
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου