Ποιήματα για τη Φιλία
  1. Γιώργος Σεφέρης «Δεν τους γνωρίσαμε»

Δεν τους γνωρίσαμε

ήταν η ελπίδα στο βάθος που

έλεγε

πως τους είχαμε γνωρίσει από

μικρά παιδιά.

Τους είδαμε ίσως δυο φορές κι

έπειτα πήραν τα καράβια,

φορτία κάρβουνο, φορτία

γεννήματα, κι οι φίλοι μας

χαμένοι πίσω από τον ωκεανό

παντοτινά.

Η αυγή μας βρίσκει πλάι στην

κουρασμένη λάμπα

να γράφουμε αδέξια και με

προσπάθεια στο χαρτί

πλεούμενα γοργόνες ή κοχύλια

το απόβραδο κατεβαίνουμε στο

ποτάμι

γιατί μας δείχνει το δρόμο προς τη

θάλασσα,

και περνούμε τις νύχτες σε

υπόγεια που μυρίζουν κατράμι.

2. Γιώργος Σεφέρης «Ακόμη ένα πηγάδι μέσα σε μια σπηλιά»

Ακόμη ένα πηγάδι μέσα σε μια σπηλιά.

Άλλοτε μας ήταν εύκολο ν’ αντλήσουμε είδωλα και στολίδια

για να χαρούν οι φίλοι που μας έμεναν ακόμη πιστοί.

Έσπασαν τα σκοινιά μονάχα οι χαρακιές στου πηγαδιού το στόμα

μας θυμίζουν την περασμένη μας ευτυχία:

τα δάχτυλα στο φιλιατρό, καθώς έλεγε ο ποιητής.

Τα δάχτυλα νιώθουν τη δροσιά της πέτρας λίγο

κι η θέρμη του κορμιού την κυριεύει

κι η σπηλιά παίζει την ψυχή της και τη χάνει

κάθε στιγμή, γεμάτη σιωπή, χωρίς μια στάλα.

3. Γιαμαόκα Τεσού «Άφησε την οικειότητα»

Άφησε την οικειότητα

να ωριμάσει φυσικά

με την πάροδο των ετών-

ο αριθμός των φίλων θα είναι μικρός

αλλά η ποιότητα η μεγίστη.

4. Γιώργος Ιωάννου «Γύρω μου νύχτα μέρα»

Όσο να δέσει κάποιος μέσα μου,

έχει πεθάνει.

Αλλάζω τις φιλίες σαν πουκάμισα,

αλλάζω τις δουλειές, αλλάζω γνώμες.

Πάντα το μάτι μου αλλού·

μόλις ακούσω ναι έτοιμος να σαλπάρω.

Κι η μοναξιά μου πάντα μοναξιά.

Κι ο πανικός ρεύμα που με τινάζει.

5. Αρχοντούλα Διαβάτη «Χωρίς τον ξενοδόχο»

Αν αυτές είναι φιλίες ζωής

Φιλίες αναλώσιμες ποιες είναι.

Στο τέλος θα κάνεις τον λογαριασμό –

Αν σου έχει μείνει σπίθα μυαλό.

(Αλλά το τέλος ποτέ δεν είναι.)

Θα λογαριάσεις τότε τα συν

Το καθρέφτισμα του εαυτού σου

Στην εγκαρδιότητα του «εμείς»

Που έμοιαζε αιώνιο

Να που λογάριαζες χωρίς τον ξενοδόχο.