Σάμιουελ Ούλμαν

                                      Η νιότη

Τα νιάτα δεν είναι περίοδος ζωής, είναι η κατάσταση του νου. Δεν είναι κόκκινα μάγουλα, κόκκινα χείλη και ευλύγιστα γόνατα. Είναι η διάθεση της θέλησης, ιδιότητα της φαντασίας, η δύναμη των αισθημάτων. Είναι η φρεσκάδα της βαθιάς πηγής της ζωής. Είναι η νίκη ενάντια στην ατολμία, είναι και της επιθυμίας για περιπέτεια ενάντια στο πόθο για μια ήσυχη ζωή. Αυτός ο πόθος υπάρχει συχνά σε έναν σαραντάρη. Κανένας δεν γερνάει μόνο και μόνο επειδή ζει μερικά χρόνια. Οι άνθρωποι γερνούν όταν λιποτακτούν από τα ιδανικά τους. Και τα ωραία ακόμη πρόσωπα, όταν δεν προσέξουν να μείνουν όσο γίνεται ηθικά αμόλυντα, στιγματίζονται συχνά από την αυθάδεια ή την αηδία.

Τα χρόνια μπορεί να ρυτιδώνουν το δέρμα, αλλά όταν εγκαταλείψεις τον ενθουσιασμό, τότε ρυτιδώνεται το πνεύμα. Η ανησυχία, η αμφιβολία, η έλλειψη εμπιστοσύνης στον εαυτό σου, ο φόβος και η απελπισία, αυτά τα μυσαρά μακρά χρόνια που γέρνουν το κεφάλι και κάνουν σκόνη το πνεύμα που γέρασε.

Και αν είναι κανείς εβδομήντα ή δεκάξι χρόνων, πάντα στην καρδιά του μπορεί να υπάρχει η αγάπη για το θαύμα, ο θαυμασμός για τα άστρα και τα πράγματα και για τις σκέψεις. Η θέληση να αντιμετωπίσει κανείς τα γεγονότα, η αδιάκοπη παιδιάστικη όρεξη για κείνο που πρόκειται να ’ρθει. Έπειτα, και η μεγάλη χαρά για το παιχνίδι ζωής.

Είστε τόσο νέοι, όση είναι η πίστη σας στη ζωή. Τόσο γέροι, όση είναι η αμφιβολία σας. Τόσο νέοι, όση είναι εμπιστοσύνη στον εαυτό σας. Τόσο γέροι, όση είναι η απελπισία σας.

Μέσα στο κέντρο της καρδιάς σας βρίσκεται ένας σταθμός ασυρμάτου. Όσα χρόνια αυτός παίρνει μηνύματα ομορφιάς, ελπίδας, χαράς, μεγαλείου, θάρρους και δύναμης από τη γη, από τους ανθρώπους και από το θεό, τότε είστε πάντα νέος. Όταν τα μηνύματα αυτά πάψουν να έρχονται, και το κέντρο της καρδιά σας έχει σκεπαστεί με τα χρόνια της απαισιοδοξίας και τον πάγο της αδιαφορίας και του κυνισμού, τότε πραγματικά μεγαλώσατε και γεράσατε.

Καλή Χρονιά με Υγεία και Χαρά!!

Μπέρτολτ Μπρεχτ

Φτάνουν Χριστούγεννα…

Φτάνουν Χριστούγεννα λοιπόν! Παραμονή

κι εμείς σαν όλους ετοιμάσαμε γιορτή.

Μα δεν είν’ άνετα σαν φάτνη εδώ μέσα:

Μπαίνει το κρύο από παντού, δεν έχει μπέσα.

Χριστούλη, κόπιασε, γεννήσου αν θες, μα κοίτα:

Σου στρώσαμε, δεν έχει τζάκι όμως και πίττα.

Τρέμουμε κι όλοι αγκαλιαζόμαστε σφιχτά

σαν τους πρωτόγονους σε σκοτεινή σπηλιά.

Το χιόνι πέφτει στο κορμί μας, το παγώνει·

το χιόνι εισβάλει στην καλύβα και σαρώνει.

Κόπιασε, χιόνι, μπες, θα βρεις φίλους εδώ:

Κι εμάς μας έδιωξαν από τον ουρανό.

Κρασί ζεσταίνουμε, παλιό και δυνατό·

κάνει καλό με τέτοιον άγριο καιρό.

Ζεστό κρασί, ξύλα στην πόρτα καρφωμένα.

Έξω, ουρλιάζουνε αγρίμια θυμωμένα.

Κοπιάστε, αγρίμια, να κρυφτείτε απ’ το χιονιά:

Ούτε τ’ αγρίμια έχουνε ζεστή φωλιά.

Θα ρίξουμε τα πανωφόρια στη φωτιά,

να γίνει η φλόγα της για λίγο πυρκαγιά,

να ζεσταθούμε ενώ θα καίγεται η στέγη,

να ζούμε όταν το σκοτάδι πια θα φεύγει.

Κόπιασε, άνεμε - εκεί έξω πως αντέχεις;

Κι εσύ κουράστηκες, κι εσύ σπίτι δεν έχεις.

Χρόνια Πολλά!

Στη Νοτιοκορεάτισσα Χαν Γκανγκ το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2024

 

Το Νόμπελ Λογοτεχνίας 2024 απονεμήθηκε στην Χαν Γκανγκ για την «έντονα ποιητική πεζογραφία της που αντιμετωπίζει ιστορικά τραύματα και εκθέτει την ευθραυστότητα της ανθρώπινης ζωής». Παράλληλα με τη λογοτεχνία, ασχολείται επίσης με τα εικαστικά και τη μουσική, κάτι που αντανακλάται στο σύνολο της λογοτεχνικής παραγωγής της. Η Χαν Γκανγκ διαθέτει «μοναδική συνείδηση των σχέσεων ανάμεσα στο σώμα και την ψυχή, τα ζωντανά και τα νεκρά, και, με το ποιητικό και πειραματικό στιλ της, θεωρείται πρωτοπόρος στον τομέα της σύγχρονης πρόζας», δήλωσε στους δημοσιογράφους ο πρόεδρος της επιτροπής Νόμπελ Άντερς Όλσον.

Η Χαν Γκανγκ γεννήθηκε το 1970 στη ΓκουάνγκΤζου της Νότιας Κορέας και σε ηλικία 10 ετών μετακόμισε στη Σεούλ. Σπούδασε Κορεατική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο ΓιόνΣε. Στα γράμματα εμφανίστηκε το 1993 με πέντε ποιήματα. Την επόμενη χρονιά κέρδισε τον διαγωνισμό της εφημερίδας Σεούλ Σίνμουν για πρωτοεμφανιζόμενους συγγραφείς με την ιστορία της Ερυθρή άγκυρα. Η πρώτη της συλλογή διηγημάτων Γιόσου κυκλοφόρησε το 1995. Εκτός από το βραβευμένο μυθιστόρημα Η χορτοφάγος (2007), έχει εκδώσει επίσης τις συλλογές διηγημάτων Τα φρούτα της γυναίκας μου (2000) και Η σαλαμάνδρα της φωτιάς (2012), καθώς και τα μυθιστορήματα Μαύρο ελάφι (1998), Τα κρύα σου χέρια (2002), Φυσάει αέρας, πήγαινε (2010), Μάθημα ελληνικών (2011), Ανθρώπινες πράξεις (2014), Το λευκό βιβλίο (2016) και Δεν ξεχνώ (2021). Βιβλία της στην Ελλάδα κυκλοφορούν από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.

Ζει στη νοτιοκορεατική πρωτεύουσα και είναι καθηγήτρια στο Τμήμα Δημιουργικής Γραφής του Ινστιτούτου Τεχνών της πόλης.

Νικηφόρος Βρεττάκος

 Η ταυτότητα

Έχω πάνω στη γης τη δική μου ταυτότητα.

Όχι επειδή έχω σώμα δικό μου

με πρόσωπο, χέρια, καρδιά, αλλά

επειδή έχω μέσα στο σώμα μου

ένα ποτάμι που δεν είναι δικό μου κ’ έχω

χρέος να δίνω παρών, να προσέρχομαι

όταν βγαίνει ο ήλιος και όταν δύει ο ήλιος

υπογράφοντας ευανάγνωστα: Νικηφόρος.

 

Μετά στέκομαι όρθιος αντίκρυ

στο σύμπαν, ασκεπής κ’ ευλαβής,

βλέποντάς το να γίνεται ολόκληρο ένα

στρογγυλό, διαφανές ανθρώπινο πρόσωπο.

 

Τα ποιήματα, τόμος Γ΄, εκδ. Τρία Φύλλα, 1991, σελ. 199

Καλή Σχολική Χρονιά!